Symbolika
Tarcza trójdzielna o polach barwy czerwonej, dwudzielna w pas i dwudzielna w słup w dolnej części. W polu pierwszym umieszczony jest Orzeł Biały w koronie, ze złotym dziobem, takąż przepaską na skrzydłach i takimiż szponami. W polu drugim Baranek Boży srebrny (biały) ze złotą aureolą z czerwonym krzyżem wewnątrz, krwawiący do kielicha złotego, podtrzymujący nogą przednią chorągiew srebrną (białą) z czerwonym krzyżem osadzoną na drzewcu złotym zwieńczonym takimż krzyżem. W polu trzecim czarny orzeł ze złotym dziobem, takąż przepaską na skrzydłach i takimiż szponami, ze złotą koroną na szyi, przepasany na piersi takąż literą S. (wiki)
Tyle jeśli chodzi o oficjalną i uogólnioną analizę herbu, poniżej postaram się przedstawić dokładnie zarówno symbolikę herbu i to jak pokrywa się ona z regionami ziemi pruskiej :
Pierwszym symbolem zawartym na herbie i wyniesionym ponad dwa pozostałe symbole jest biały orzeł, symbol Polski i tym samym władzy zwierzchniej nad Warmią i Prusami Książęcymi.
Poniżej orła białego, na lewym polu umieszczono herb Warmii przestawiający wywodzącego z się z flagi biskupa warmińskiego Baranka Bożego krwawiącego do złotego kielicha. Symbol ten reprezentuje nie tylko region warmiński (w granicach biskupstwa warmińskiego zbudowanego na podwalinie historycznej ziemi pruskiej - Warmii) ale i jedną z głównych wiar ziemi pruskiej - katolicyzm.
Prawe pole zawiera w sobie czarnego orła, symbol rodu Hohenzollernów nadany Albrechtowi von Hohenzollern przez Króla Polski Zygmunta I Starego, jako dziedzicznemu księciu w Prusach. Herb został nadany w akcie hołdu lennego 10 kwietnia 1525 roku w Krakowie podczas hołdu pruskiego. Litera "S" pochodząca od łacińskiej odmiany imienia Zygmunt - Sigmundus umieszczona na piersi czarnego orła oznacza zwierzchnictwo króla nad księciem. Czarny orzeł nawiązywał historycznie zarówno do Zakonu Krzyżackiego któremu w 1229 roku cesarz Fryderyk II zezwolił na posługiwanie się symbolem czarnego orła jak, i Sacrum Imperium - Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego którego ten był symbolem. Regionalnie herb odpowiada większości pozostałych, historycznych ziem pruskich (odpowiadających terytorialnie pruskiemu podziałowi plemiennemu z XIII wieku) rozciągających się od Wisły po Podlasie i Memel (Kłajpedę) na północy. Herb Prus Wschodnich wywodzi się w prostej linii od tego właśnie herbu. |
| Symbole herbowe i przypisane do nich regiony |
Malbork, Elbląg i Sztum choć były zawsze częścią pierwotnych ziem pruskich, heraldycznie występowały jednakże pod herbem Prus Królewskich różniącym się od herbu Prus Książęcych tym, iż orzeł posiadał wzniesiony nad głową miecz, na szyi miał umieszczoną koronę i był pozbawiony litery "S". Herb Prus Królewskich ustanowił i nadał stanom pruskim król Kazimierz Jagiellończyk w roku 1454. Geneza herbu pozostaje w najściślejszym symbolicznym, prawnym i politycznym związku z inkorporacją Prus. (http://www.um.torun.pl/torun/pliki/korona/herb.htm) Orzeł Prus Królewskich jak i same Prusy Królewskie jako twór w odróżnieniu od Prus Książęcych rozciągały się ponad pierwotną ziemię pruską i spośród wielu miast wchodzących w ich skład tylko Malbork, Elbląg i Sztum były historycznie częścią ziemi pruskiej.